เอกภพที่สังเกตได้ พื้นที่ของอวกาศที่มนุษ

เอกภพที่สังเกตได้ พื้นที่ของอวกาศที่มนุษย์สามารถสังเกตได้จริงหรือในทางทฤษฎีโดยอาศัยความช่วยเหลือจากเทคโนโลยี เอกภพที่สังเกตได้ ซึ่งอาจคิดได้ว่าเป็นฟองสบู่ที่มีโลกเป็นศูนย์กลาง แตกต่างจากเอกภพทั้งหมด ซึ่งเป็นระบบจักรวาลทั้งหมดของสสารและพลังงานซึ่งโลกและเผ่าพันธุ์มนุษย์เป็นส่วนหนึ่ง . ไม่เหมือนกับเอกภพที่สังเกตได้ เอกภพอาจไม่มีที่สิ้นสุดและไม่มีขอบเชิงพื้นที่เอกภพที่สังเกตได้นั้นมีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 93 พันล้านปีแสง ตัวเลขนี้ได้มาจากการพิจารณาหลายประการ หนึ่งปีแสง จักรวาล ระยะทางที่แสงเดินทางได้ในหนึ่งปีของโลกคือ 9.46 ล้านล้านกิโลเมตร (5.88 ล้านล้านไมล์) อายุโดยประมาณของเอกภพนับตั้งแต่บิกแบงคือ 13.8 พันล้านปี ดังนั้นแสงที่ปล่อยออกมาจากวัตถุในอวกาศที่มนุษย์มองเห็นได้เดินทางมายังโลกเป็นเวลาไม่เกิน 13.8 พันล้านปี นั่นดูเหมือนจะบ่งชี้ว่าเอกภพที่สังเกตได้นั้นอยู่ห่างจากโลก 13,800 ล้านปีแสงในทุกทิศทางและมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 27,600 ล้านปีแสง อย่างไรก็ตาม ตามกฎของฮับเบิล อวกาศมีการขยายตัวตั้งแต่เกิดบิกแบง และด้วยเหตุนี้เอกภพที่สังเกตได้จึงขยายตัวอย่างต่อเนื่องเช่นกัน การคำนวณการขยายตัวนี้แสดงให้เห็นว่าวัตถุที่เปล่งแสงเมื่อ 13,800 ล้านปีก่อน จากระยะทาง 13,800 ล้านปีแสง ตอนนี้อยู่ห่างจากโลกออกไปอีก 46,000 ล้านปีแสงโดยประมาณ ซึ่งหมายความว่าเอกภพที่สังเกตได้อยู่ห่างจากโลกมากกว่า 46 พันล้านปีแสงในทุกทิศทางจากโลก และมีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 93 พันล้านปีแสง