การนำทางบนท้องฟ้า การใช้ตำแหน่งที่สังเกตได้ของเทห์ฟากฟ้า

การนำทางบนท้องฟ้า การใช้ตำแหน่งที่สังเกตได้ของเทห์ฟากฟ้าเพื่อกำหนดตำแหน่งของเนวิเกเตอร์ ในช่วงเวลาใดก็ตามเทห์ฟากฟ้าบางส่วนอยู่ที่จุดสูงสุดของตำแหน่งใดตำแหน่งหนึ่งบนพื้นผิวโลก ตำแหน่งนี้เรียกว่าตำแหน่งพื้น (GP) ดังนั้นจึงสามารถระบุ GP ในรูปของพิกัดท้องฟ้า โดยค่าความเอียงของวัตถุท้องฟ้าเท่ากับละติจูดและมุมชั่วโมงกรีนิชเท่ากับลองจิจูด Almanacs เช่นที่เผยแพร่โดย Nautical Almanac Office ของ U.S. Naval Observatory ระบุพิกัดเหล่านี้สำหรับดวงอาทิตย์ เทห์ฟากฟ้า ดวงจันทร์ และดาวเคราะห์ (หรือดาวของนักเดินเรือ) ตารางจะได้รับในแง่ของเวลาพลเมืองกรีนิช จากข้อมูลนี้ เส้นตำแหน่งสามารถลงจุดได้ โดยหลักการแล้ว สามารถวาดเส้นบนทรงกลมขนาดใหญ่มากได้ แต่ในทางปฏิบัติ จะใช้แผนภูมิ Mercator หรือแผ่นการลงจุด