ปรากฏการณ์ของการสักเคยแพร่หลาย

ปรากฏการณ์ของการสักเคยแพร่หลาย ใน 'The Descent of Man' (1871) Charles Darwin เขียนว่าไม่มีประเทศใดในโลกที่ไม่ฝึกสักหรือตกแต่งร่างกายถาวรในรูปแบบอื่นคาร์ล ฟอน เดน สไตเนน นักชาติพันธุ์วิทยาและนักสำรวจชาวเยอรมันในศตวรรษที่ 19 เชื่อว่าการสักในอเมริกาใต้มีวิวัฒนาการมาจากธรรมเนียมการตกแต่งร่างกายด้วยรอยแผลเป็น น้ำนมพืชถูเข้าไปในบาดแผลเพื่อป้องกันไม่ให้เลือดออกทำให้แผลเป็นเปลี่ยนสี การตกแต่งที่เกิดขึ้นอาจถือเป็นรอยสักในหนังสือของเขา 'การเดินทางของมิชชันนารีและการวิจัยในแอฟริกาใต้' (1857) รอยสัก เดวิด ลิฟวิงสโตนเขียนว่าชาวแอฟริกันจำนวนมากสักตัวเองด้วยการนำสารสีดำไปไว้ใต้ผิวหนังเพื่อทำให้เกิดแผลเป็นนูนขึ้น นักรบเผ่าอาปาเช่และเผ่าโคแมนช์ในอเมริกาเหนือถูพื้นบนบาดแผลจากการต่อสู้เพื่อให้เห็นรอยแผลเป็นชัดเจนขึ้นและอวดพวกเขาภายในเผ่า ในขณะที่คนแคระแห่งนิวกินีรักษาโรคติดเชื้อด้วยการถูสมุนไพรเข้าไปในรอยบากบนผิวหนัง ทำให้เกิดแผลเป็นถาวร