ห่วงโซ่อาหารในอ่าวเม็กซิโก

นับตั้งแต่การระเบิดบนแท่นขุดเจาะ BP Deepwater Horizon ในอ่าวเม็กซิโกเมื่อวันที่ 20 เมษายน 2010 นักวิทยาศาสตร์ได้ทำงานเพื่อทำความเข้าใจผลกระทบที่ภัยพิบัติครั้งนี้มีต่อสิ่งแวดล้อม เป็นเวลาหลายเดือนที่น้ำมันดิบไหลลงสู่น้ำในอัตราประมาณ 53,000 บาร์เรลต่อวันก่อนที่บ่อน้ำจะถูกปิดในวันที่ 15 กรกฎาคม 2010 การศึกษาใหม่ยืนยันว่าน้ำมันจากหลุม Macondo ทำให้มันกลายเป็นห่วงโซ่อาหารของมหาสมุทรผ่านส่วนที่เล็กที่สุด สิ่งมีชีวิต แพลงตอนสัตว์ สัตว์เล็ก ๆ ที่ล่องลอยอยู่ในมหาสมุทร แพลงก์ตอนสัตว์มีประโยชน์ในการติดตามมลพิษที่ได้จากน้ำมัน พวกมันทำหน้าที่เป็นอาหารสำหรับลูกปลาและกุ้งและทำหน้าที่เป็นท่อนำการปนเปื้อนของน้ำมันและสารมลพิษเข้าสู่ห่วงโซ่ อาหาร การศึกษายืนยันว่าน้ำมันไม่เพียงส่งผลกระทบต่อระบบนิเวศในอ่าวระหว่างการระเบิด แต่ยังเข้าสู่สายใยอาหารหลังจากที่บ่อน้ำถูกปิด น้ำมันซึ่งเป็นส่วนผสมเชิงซ้อนของไฮโดรคาร์บอนและสารเคมีอื่นๆ มีโพลีไซคลิกอะโรมาติกไฮโดรคาร์บอน (PAHs) ซึ่งสามารถใช้พิมพ์ลายนิ้วมือของน้ำมันและระบุแหล่งที่มาได้ นักวิจัยสามารถระบุลายเซ็นเฉพาะของ Deep Water Horizon ในอ่าวเม็กซิโกได้ ดร. สิทธารถะ มิตรา แห่งมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นแคโรไลนา กล่าวว่า "การวิจัยของเราช่วยในการระบุ 'ลายนิ้วมือ' ของการรั่วไหลของ Deepwater Horizon ซึ่งเป็นสิ่งที่นักวิจัยคนอื่นๆ ที่สนใจการรั่วไหลอาจนำไปใช้ได้ "นอกจากนี้ งานของเรายังแสดงให้เห็นว่าแพลงก์ตอนสัตว์ในอ่าวเม็กซิโกตอนเหนือสะสมสารพิษที่ได้จากบ่อน้ำ Macondo"