สไตล์โจกัง ประติมากรรมญี่ปุ่นช่วงต้นยุคเฮอัน

สไตล์โจกัง ประติมากรรมญี่ปุ่นช่วงต้นยุคเฮอัน (ค.ศ. 794–897) งานประติมากรรมทางพุทธศาสนาเป็นอนุสรณ์สถานที่มีจำนวนมากที่สุดในยุคนั้น ตัวเลขเหล่านี้เป็นไอคอนแบบเรียงเป็นแนวตั้งตรง สมมาตร และมีความสมดุลอย่างสมบูรณ์แบบ แกะสลักจากไม้ท่อนเดียวและแสดงถึงความรู้สึกที่เฉียบคมของวัสดุ โดยไม่ต้องพยายามทำให้เรียบกว่าคมมีด ร่างกายที่ใหญ่โตมีเนื้อหนาและหนัก มีหน้าอกเกือบป้อแป้ ใบหน้ากลมโต ริมฝีปากใหญ่ จมูกกว้าง และดวงตาที่เบิกกว้าง ชิ้นส่วนเหล่านี้ถูกทำให้ง่ายจนเกือบเป็นสูตรทางเรขาคณิต ขนาดและรูปทรงที่เรียบง่ายทำให้ประติมากรรมเป็นสิ่งต้องห้ามผ้าม่านที่เรียกว่า hompa ("คลื่น") เป็นหนึ่งในลักษณะที่โดดเด่นที่สุดของสไตล์Jōgan รอยพับถูกตัดลึกด้วยจังหวะการวัดที่เรียบง่าย รูปแบบรอยสัก ซึ่งเป็นเทคนิคที่บ่งบอกถึงการร้อยเชือกของพระพุทธรูปขนาดมหึมาที่เมืองบามีอัน ประเทศอัฟกานิสถาน ซึ่งเป็นจุดสนใจของผู้แสวงบุญทุกคนที่เดินทางในเส้นทางแสวงบุญในเอเชียกลางไปยังบามีอันและอินเดีย รูปปั้นถูกทำลายในปี 2544 โดยกลุ่มตอลิบาน ภาพศักดิ์สิทธิ์ที่ทำในรูปแบบนี้ถูกนำกลับไปโดยผู้แสวงบุญไปยังประเทศจีนและญี่ปุ่น และกลายเป็นต้นแบบสำหรับภาพศักดิ์สิทธิ์ที่แกะสลักไว้ที่นั่น ผ้าม่านสไตล์โจกันเป็นขั้นกลางของการพัฒนาลักษณะนี้ ชุดของคลื่นขนาดเล็กและใหญ่สลับกันประกอบเป็นพับของผ้าม่าน