อายุขัยจำนวนปีสูงสุดที่มนุษย์สามารถมีชีวิตอยู่

ทฤษฎีช่วงชีวิตแสดงถึงวิธีคิดเกี่ยวกับพัฒนาการของบุคคลเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงตลอดช่วงชีวิต มุมมองที่ว่าพัฒนาการเป็นกระบวนการตลอดชีวิตน่าจะเป็นรูปแบบทั่วไปและเป็นที่ยอมรับมากที่สุดในสาขาวิทยาศาสตร์พัฒนาการและผู้สูงอายุ นักทฤษฎีและนักวิจัยต่างตระหนักมากขึ้นว่ามุมมองที่ว่าการพัฒนานั้นยาวนานตลอดชีวิต และเข้าใจช่วงหรือยุคเฉพาะเจาะจงของช่วงชีวิตได้ดีที่สุดโดยพิจารณาจากบริบทของช่วงชีวิตทั้งหมดของแต่ละบุคคล ข้อมูลที่บ่งชี้ความสอดคล้องตามยาวหรือความต่อเนื่องเป็นสิ่งที่น่าสนใจเป็นพิเศษสำหรับทฤษฎีอายุขัย ตัวอย่างเช่น บันทึกจดหมายเหตุของเด็กนักเรียนชาวสกอตแลนด์ทำให้นักวิจัยสามารถแสดงความสัมพันธ์ระหว่างการเกิดภาวะสมองเสื่อมที่เริ่มมีอาการภายหลังกับ อายุขัย การทดสอบสติปัญญาที่ต่ำกว่าเมื่ออายุ 11 ปี ในทำนองเดียวกัน ในการศึกษาต่อเนื่องระยะยาวอีกชิ้นหนึ่งโดยใช้บันทึกจดหมายเหตุ นักวิจัยแสดงให้เห็นความสัมพันธ์ ระหว่างความสามารถในการแสดงออกทางภาษาที่สูงขึ้นในวัยหนุ่มสาวกับการลดลงของการเกิดภาวะสมองเสื่อมในภายหลัง