ตะกั่ว (Pb) โลหะอ่อนสีขาวเงินหรือเทา

ตะกั่ว (Pb) โลหะอ่อนสีขาวเงินหรือเทาในกลุ่ม 14 (IVa) ของตารางธาตุ ตะกั่วมีความอ่อนตัว เหนียว และหนาแน่น และเป็นตัวนำไฟฟ้าที่ไม่ดี ตะกั่วเป็นที่รู้จักในสมัยโบราณและนักเล่นแร่แปรธาตุเชื่อว่าเป็นโลหะที่เก่าแก่ที่สุด ตะกั่วมีความทนทานสูงและทนทานต่อการกัดกร่อน ดังที่เห็นได้จากการใช้ท่อน้ำตะกั่วที่ติดตั้งโดยชาวโรมันโบราณอย่างต่อเนื่อง สัญลักษณ์ Pb สำหรับตะกั่วเป็นตัวย่อของคำภาษาละตินสำหรับตะกั่ว ลูกดิ่งมักมีการกล่าวถึงตะกั่วในบัญชีพระคัมภีร์ยุคแรก ชาวบาบิโลนใช้โลหะเป็นแผ่นจารึก สารตะกั่ว ชาวโรมันใช้เป็นยาเม็ด ท่อน้ำ เหรียญ และแม้แต่อุปกรณ์ทำอาหาร อันเป็นผลมาจากการใช้งานครั้งสุดท้าย พิษตะกั่วได้รับการยอมรับในสมัยของออกุสตุสซีซาร์ สารประกอบที่รู้จักกันในชื่อว่าตะกั่วขาวนั้นถูกเตรียมเป็นเม็ดสีสำหรับตกแต่งอย่างน้อยตั้งแต่ 200 ปีก่อนคริสตศักราช การพัฒนาสมัยใหม่เกิดขึ้นจากการแสวงหาผลประโยชน์ในช่วงปลายทศวรรษ 1700 ของเงินฝากในพื้นที่มิสซูรี-แคนซัส-โอคลาโฮมาในสหรัฐอเมริกา