ดาวอังคาร

การค้นพบดังกล่าวขัดแย้งกับมุมมองปัจจุบันของดาวอังคารที่เป็นที่ยอมรับและศักยภาพในการเป็นเจ้าภาพในสภาพแวดล้อมที่น่าอยู่อาศัย การมีอยู่ของน้ำที่เป็นของเหลวบนดาวอังคารไม่ได้กำหนดไว้ แม้ว่าจะอยู่ที่นั่น นักวิจัยได้ยกเลิกความคิดที่ว่ามันอาจจะมีออกซิเจนมานานแล้ว เนื่องจากชั้นบรรยากาศของดาวอังคารนั้นเบาบางกว่าโลกประมาณ 160 เท่า และส่วนใหญ่เป็นก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ Woody Fischer ศาสตราจารย์ด้านธรณีชีววิทยาที่ Caltech และผู้ร่วมเขียนบทความ Nature Geoscience กล่าวว่า "ออกซิเจนเป็นส่วนประกอบสำคัญในการกำหนดความสามารถในการอยู่อาศัยของสิ่งแวดล้อม แต่บนดาวอังคารนั้นค่อนข้างหายาก" 22 ตุลาคม "ไม่มีใครเคยคิดว่าความเข้มข้นของออกซิเจนละลายน้ำที่จำเป็นสำหรับการหายใจแบบใช้ออกซิเจนจะมีอยู่บนดาวอังคารในทางทฤษฎี" Vlada Stamenković จาก JPL ผู้เขียนนำของบทความNature Geoscience กล่าว การค้นหาน้ำที่เป็นของเหลวบนดาวอังคารเป็นหนึ่งในเป้าหมายหลักของโครงการบนดาวอังคารของ NASA ในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา ข้อมูลจากยานอวกาศของยุโรประบุว่าน้ำในสถานะของเหลวอาจอยู่ใต้ชั้นน้ำแข็งที่ขั้วใต้ของดาวอังคาร มีการตั้งสมมติฐานว่าน้ำอาจมีอยู่ในสระน้ำเค็มใต้ผิวดิน เนื่องจากมีการตรวจพบเกลือเปอร์คลอเรต (สารประกอบของคลอรีนและออกซิเจน) ในที่ต่างๆ บนดาวอังคาร เกลือทำให้จุดเยือกแข็งของน้ำลดลง ซึ่งหมายความว่าน้ำที่มีเปอร์คลอเรตอยู่ในนั้นอาจคงสภาพเป็นของเหลวได้แม้ว่าบน ดาวอังคาร จะมีอุณหภูมิเยือกแข็งก็ตาม ซึ่งในคืนฤดูร้อนบนเส้นศูนย์สูตรยังคงลดต่ำลงได้ถึง -100 องศาฟาเรนไฮต์ น้ำเค็มสมมุตินั้นคือสิ่งที่ Fischer และ Stamenković สนใจ ออกซิเจนเข้าสู่น้ำจากชั้นบรรยากาศ กระจายสู่ของเหลวเพื่อรักษาสมดุลระหว่างน้ำกับอากาศ หากน้ำที่มีความเค็มอยู่ใกล้พื้นผิวของดาวอังคารมากพอ ก็จะสามารถดูดซับออกซิเจนจากชั้นบรรยากาศเบาบางได้อย่างมีประสิทธิภาพ เพื่อหาปริมาณออกซิเจนที่สามารถดูดซึมได้ Stamenković, Fischer และเพื่อนร่วมงานของพวกเขา Michael Mischna ที่ JPL และ Lewis Ward (MS '14, PhD '17) ที่ Harvard ทำสองสิ่ง: ประการแรก พวกเขาพัฒนาแบบจำลองทางเคมีที่อธิบายว่า ออกซิเจนละลายในน้ำเค็มที่อุณหภูมิต่ำกว่าจุดเยือกแข็งของน้ำ ประการที่สอง พวกเขาตรวจสอบสภาพอากาศโลกของดาวอังคารและการเปลี่ยนแปลงอย่างไรในช่วง 20 ล้านปีที่ผ่านมา ซึ่งในช่วงเวลาดังกล่าวแกนของโลกเอียงเปลี่ยน ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศในภูมิภาค แบบจำลองการละลายและสภาพอากาศร่วมกันทำให้นักวิจัยสามารถสรุปได้ว่าบริเวณใดบนดาวอังคารที่มีความสามารถในการละลายออกซิเจนสูงได้มากที่สุด ทั้งในปัจจุบันและในอดีตทางธรณีวิทยาของโลกเมื่อไม่นานมานี้ ทีมงานพบว่าในระดับความสูงที่ต่ำพอ (ซึ่งชั้นบรรยากาศหนาที่สุด) และที่อุณหภูมิต่ำพอ (ซึ่งก๊าซ เช่น ออกซิเจน สามารถอยู่ในสารละลายของเหลวได้ง่ายกว่า) อาจมีออกซิเจนในปริมาณสูงอย่างคาดไม่ถึงในน้ำ -- มีค่ามากกว่าระดับมาตรฐานหลายลำดับความสำคัญสำหรับการหายใจแบบใช้ออกซิเจนในมหาสมุทรของโลกในปัจจุบัน นอกจากนี้ ตำแหน่งของภูมิภาคเหล่านั้นได้เปลี่ยนไปเนื่องจากการเอียงของแกนของดาวอังคารเปลี่ยนไปในช่วง 20 ล้านปีที่ผ่านมา ในช่วงเวลานั้น ความสามารถในการละลายของออกซิเจนสูงสุดได้เกิดขึ้นภายในห้าล้านปีที่ผ่านมา การค้นพบนี้สามารถแจ้งภารกิจในอนาคตไปยังดาวอังคารได้โดยการให้เป้าหมายที่ดีกว่าแก่ยานสำรวจที่ค้นหาสัญญาณของสภาพแวดล้อมที่เอื้ออาศัยในอดีตหรือปัจจุบัน Stamenković กล่าว