ในพฤกษศาสตร์หมายถึงแกนของพืช

ลำต้น ในพฤกษศาสตร์หมายถึงแกนของพืชที่มีตาและยอดพร้อมใบและรากที่ปลายฐาน ลำต้นนำน้ำ แร่ธาตุ และอาหารไปยังส่วนอื่นของพืช มันอาจเก็บอาหารได้ด้วย และลำต้นสีเขียวก็ผลิตอาหารเอง ในพืชส่วนใหญ่ ลำต้นเป็นยอดแนวตั้งที่สำคัญ บางส่วนไม่เด่น และบางส่วนก็ดัดแปลงและมีลักษณะคล้ายกับส่วนอื่นๆ ของพืช (เช่น ลำต้นใต้ดินอาจดูเหมือนราก)หน้าที่หลักของลำต้นคือช่วยพยุงใบ เพื่อนำน้ำและแร่ธาตุไปสู่ใบซึ่งสามารถเปลี่ยนเป็นผลิตภัณฑ์ที่ใช้ประโยชน์ได้โดยการสังเคราะห์ด้วยแสง กระท่อมก้านเขียว และเพื่อลำเลียงผลิตผลเหล่านี้จากใบไปยังส่วนอื่นๆ ของพืช รวมทั้งรากด้วย ลำต้นนำน้ำและแร่ธาตุอาหารจากตำแหน่งที่ดูดซึมในรากไปยังใบโดยผ่านเนื้อเยื่อหลอดเลือดในไซเล็ม การเคลื่อนที่ของอาหารสังเคราะห์จากใบไปยังอวัยวะอื่น ๆ ของพืชส่วนใหญ่เกิดขึ้นผ่านเนื้อเยื่อลำเลียงอื่น ๆ ในลำต้นที่เรียกว่าโฟลเอ็ม อาหารและน้ำมักถูกเก็บไว้ในลำต้น ตัวอย่างของลำต้นที่ใช้สะสมอาหารรวมถึงรูปแบบเฉพาะ เช่น หัว เหง้า และเหง้า และลำต้นที่เป็นไม้ของต้นไม้และพุ่มไม้ การกักเก็บน้ำได้รับการพัฒนาในระดับสูงในลำต้นของกระบองเพชร และลำต้นสีเขียวทั้งหมดสามารถสังเคราะห์แสงได้