ให้ความรู้เกี่ยวกับการตั้งครรภ์

นักวิทยาศาสตร์วัดสารเคมี 26 ชนิดในเลือดและปัสสาวะของแม่ 718 คนในช่วงไตรมาสแรกของการตั้งครรภ์ในการศึกษาแม่และเด็กชาวสวีเดนหรือที่เรียกว่า SELMA สารเคมีเหล่านี้รวมถึงบิสฟีนอลเอ (BPA) ซึ่งพบในภาชนะบรรจุอาหารและเครื่องดื่มที่เป็นพลาสติก เช่นเดียวกับยาฆ่าแมลง พทาเลต และสารเคมีอื่นๆ ที่พบในผลิตภัณฑ์อุปโภคบริโภค เป็นที่รู้กันว่าบางส่วนของ 26 ทำลายการทำงานของต่อมไร้ท่อ (ฮอร์โมน) ในมนุษย์; มีการแสดงให้ผู้อื่นทำเช่นนั้นเฉพาะในสัตว์เท่านั้น หรือสงสัยว่ามีการหยุดชะงักของต่อมไร้ท่อเนื่องจากมีลักษณะทางเคมีร่วมกันกับสารก่อกวนที่รู้จัก หลังจากนั้น นักวิจัยได้ติดตามเด็กๆ เมื่ออายุได้ 7 ขวบ และพบว่าผู้ที่มารดามีระดับสารเคมีในระบบร่างกายสูงกว่าในระหว่าง การตั้งครรภ์ จะมีคะแนนไอคิวต่ำกว่า โดยเฉพาะเด็กผู้ชายซึ่งมีคะแนนต่ำกว่า 2 คะแนน ภายในส่วนผสมนี้ บิสฟีนอล เอฟ (BPF) ซึ่งเป็นสารประกอบทดแทน BPA มีส่วนช่วยสูงสุดในการลดไอคิวของเด็ก โดยบ่งชี้ว่า BPF ไม่ปลอดภัยสำหรับเด็กมากกว่า BPA การศึกษาพบว่าสารเคมีอื่น ๆ ที่น่าเป็นห่วงในส่วนผสม ได้แก่ ยาฆ่าแมลงคลอโรไพริฟอส สารโพลีฟลูออโรอัลคิลซึ่งพบในผลิตภัณฑ์ทำความสะอาด ไตรโคลซาน สารเคมีที่พบในสบู่ต้านเชื้อแบคทีเรีย และพทาเลตซึ่งพบในพลาสติกและเครื่องสำอางประเภทโพลีไวนิลคลอไรด์ชนิดอ่อน สารเคมีจำนวนมากอยู่ในร่างกายเพียงระยะเวลาสั้นๆ ซึ่งหมายความว่าแม้ได้รับสัมผัสในระยะเวลาสั้นๆ ก็อาจเป็นอันตรายได้ ดังนั้น นักวิจัยเชื่อว่าสิ่งนี้บ่งชี้ว่าการป้องกันไม่ให้สัมผัสกับสตรีมีครรภ์หรือสตรีที่พยายามจะตั้งครรภ์มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการป้องกันอันตรายต่อระบบประสาทต่อเด็ก . Eva Tanner กล่าวว่า "การศึกษานี้มีความสำคัญเนื่องจากการศึกษาส่วนใหญ่ประเมินสารเคมีทีละชนิด อย่างไรก็ตาม มนุษย์ได้รับสารเคมีหลายชนิดในเวลาเดียวกัน และการสัมผัสหลายครั้งอาจเป็นอันตรายแม้ว่าสารเคมีแต่ละชนิดจะอยู่ในระดับต่ำก็ตาม" Eva Tanner กล่าว PhD, MPH, นักวิจัยหลังปริญญาเอกในภาควิชาเวชศาสตร์สิ่งแวดล้อมและสาธารณสุขที่ Icahn School of Medicine ที่ Mount Sinai Carl-Gustaf Bornehag, PhD, ศาสตราจารย์แห่งมหาวิทยาลัย Karlstad กล่าวว่า การสัมผัสกับส่วนผสมของสารเคมีในผลิตภัณฑ์อุปโภคบริโภคทั่วไปอาจส่งผลต่อการพัฒนาสมองของเด็ก และสารเคมีบางชนิดที่เชื่อว่าปลอดภัยกว่า เช่น BPF อาจไม่ปลอดภัยกว่าสำหรับเด็ก สารเคมีรบกวนการทำงานของฮอร์โมนแม้ในระดับต่ำ การศึกษาก่อนหน้านี้เชื่อมโยงสารก่อกวนต่อมไร้ท่อที่ต้องสงสัยจำนวนมาก รวมทั้งพทาเลตและบีพีเอ เข้ากับปัญหาพัฒนาการทางระบบประสาทในเด็ก สารเคมีเหล่านี้บางส่วนผ่านรกในระหว่างตั้งครรภ์ ทำให้ทารกในครรภ์เปิดเผยและอาจก่อให้เกิดความเสียหายต่อพัฒนาการที่แก้ไขไม่ได้ ดร. แทนเนอร์กล่าวว่า แม้ว่าการยุติการสัมผัสสารก่อมลพิษที่มีอายุสั้นอาจช่วยขจัดผลเสียในผู้ใหญ่ แต่การสัมผัสในช่วงวิกฤตของพัฒนาการของทารกในครรภ์อาจเป็นผลถาวร โดยการเปลี่ยนแปลงของต่อมไร้ท่อเล็กน้อยอาจส่งผลต่อผลลัพธ์ด้านสุขภาพเมื่อเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ ดร. แทนเนอร์กล่าว ดร. แทนเนอร์กล่าวว่าการศึกษานี้ประเมินการสัมผัสเพียงครั้งเดียวในช่วงตั้งครรภ์ระยะแรก ดังนั้นจำเป็นต้องทำการวิจัยเพิ่มเติมเพื่อทำความเข้าใจว่าการรับสัมผัสตลอดการตั้งครรภ์ภายหลังและวัยเด็กอาจส่งผลต่อผลลัพธ์อย่างไร นักวิจัยทราบว่าสารเคมีหลายตัวที่ศึกษาอยู่ในร่างกายเพียงระยะเวลาสั้นๆ ดังนั้น มารดาในการศึกษาวิจัยจึงอาจได้รับสัมผัสเพิ่มเติมก่อนหรือหลังการเก็บตัวอย่างเลือดและปัสสาวะ นักวิจัยทราบว่าการศึกษานี้เป็นการสังเกตการณ์ และจำเป็นต้องมีการศึกษาเพิ่มเติมเพื่อยืนยันการค้นพบนี้