ให้ความรู้เกี่ยวกับเรือ

อย่างไรก็ตามไม่ใช่ว่าสินค้าทั้งหมดนี้จะออกสู่ตลาด ไฟไหม้ การชนกัน การต่อลงดิน และอุบัติเหตุทางทะเลอื่น ๆ สามารถนำไปสู่ตู้คอนเทนเนอร์ที่หกลงน้ำและจมลงสู่พื้นมหาสมุทร ซึ่งพวกมันและสิ่งที่อยู่ในนั้นสร้างมลภาวะต่อสิ่งแวดล้อมทางทะเล ในบทความใหม่ที่ตีพิมพ์ในJournal of Cleaner Productionกลุ่มนักวิจัยของ Concordia ภายใต้การดูแลของ Chunjiang An ได้ทบทวนสถานะของมลพิษทางทะเลจากอุบัติเหตุเรือคอนเทนเนอร์ การศึกษาจะตรวจสอบความเสี่ยงที่เกิดขึ้น นโยบายและกลยุทธ์ปัจจุบันรอบตัวพวกเขา และกฎระเบียบที่ครอบคลุมการรายงานและการสะสาง พวกเขาพบว่าแม้จะมีโปรโตคอลระหว่างประเทศอยู่ แต่ความเสี่ยงมักถูกมองข้าม และกฎระเบียบที่มีอยู่เกี่ยวกับการขนส่งสินค้าทางทะเลก็มีข้อบกพร่องที่สำคัญ "เราพบว่ามีการวิจัยน้อยมากเกี่ยวกับปัญหาตู้สินค้าสูญหาย เนื่องจากไม่มีข้อผูกมัดที่เจ้าของเรือจะต้องรายงานหากไม่พบสารอันตรายภายใน" Shuyan Wan ผู้เขียนนำรายงานกล่าว "อย่างไรก็ตาม อาจมีผลิตภัณฑ์ที่ไม่ได้ระบุว่าเป็นอันตราย เช่น พลาสติก ซึ่งเมื่อสัมผัสกับน้ำทะเลสามารถปล่อยสารที่ทำลายสิ่งแวดล้อมทางทะเลได้" ให้ความร่วมมือน้อย กฎระเบียบอ่อนแอ ตามที่นักวิจัยชี้ให้เห็น กฎระเบียบที่มีอยู่เกี่ยวกับการขนส่งสินค้าทาง เรือ ตู้สินค้าค่อนข้างหละหลวม เช่นเดียวกับการกำกับดูแล มีการกำกับดูแลระหว่างประเทศเล็กน้อยเกี่ยวกับมลพิษทางทะเลที่อยู่นอกเหนือเขตอำนาจศาลของประเทศ Wan อธิบาย และรายการสารอันตรายที่ MARPOL ตั้งชื่อตามอนุสัญญาหลักว่าด้วยการป้องกันมลพิษทางทะเลนั้นต้องการการปรับปรุงอย่างมาก ที่แย่ไปกว่านั้น ปริมาณของตู้สินค้าทางทะเลที่ใช้งานอยู่จำนวนมากทำให้การตรวจสอบตู้สินค้าทั้งหมดทำได้ยาก และทำให้ผู้ขนส่งติดฉลากสินค้าในตู้สินค้าผิดโดยได้รับการยกเว้นโทษ นักวิจัยชี้ไปที่ผลลัพธ์ของโครงการตรวจสอบในปี 2551 ซึ่งพบว่า 34 เปอร์เซ็นต์ของหน่วยตรวจสอบมีข้อบกพร่องบางประการ การขาดความเข้มงวดนี้ไม่เพียงส่งผลเสียต่อความปลอดภัยเท่านั้น แต่ยังส่งผลต่อความถูกต้องของการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ในประเด็นนี้ด้วย การขาดข้อมูลทำให้การนำกฎระเบียบใหม่มาใช้ทำได้ยากขึ้น “มันสร้างวงจรอุบาทว์ที่ทำให้สิ่งต่าง ๆ แย่ลงเรื่อย ๆ” วานกล่าว ออกจากเรือสู่ห่วงโซ่อาหาร An ดึงความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างสาขามลพิษที่เกิดจากตู้คอนเทนเนอร์ที่มีการศึกษาน้อยและสาขาการป้องกันและทำความสะอาดน้ำมันรั่วไหลที่เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น "มีข้อบังคับมากมายเกี่ยวกับการรั่วไหลของน้ำมัน แม้กระทั่งสำหรับผู้เผชิญเหตุ" An รองศาสตราจารย์ในภาควิชาอาคาร วิศวกรรมโยธาและสิ่งแวดล้อม และประธานการวิจัยการรั่วไหลและการแก้ไขของมหาวิทยาลัยคอนคอร์เดียกล่าว แต่มีความเชี่ยวชาญเพียงเล็กน้อยในการจัดการกับแหล่งกำเนิดมลพิษอื่นๆ เช่น เศษพลาสติกจำนวน 1,680 ตันที่ล้นชายฝั่งศรีลังกาเมื่อปีที่แล้ว หลังจากเรือบรรทุกสินค้า X-Press Pearl เกิดไฟไหม้และจมลง ผู้เชี่ยวชาญที่เข้าร่วมการประชุมวิทยาศาสตร์การรั่วไหลของน้ำมันระหว่างประเทศเมื่อเร็วๆ นี้ยังได้แสดงความกังวลเป็นพิเศษเกี่ยวกับอุบัติเหตุเรือคอนเทนเนอร์ดังกล่าว "ผู้คนไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไร และเนื้อง่อนที่ไปไม่ถึงชายฝั่งก็จะยังคงอยู่ในน้ำทะเล ซึ่งมีศักยภาพที่จะเข้าสู่ห่วงโซ่อาหารได้ในที่สุด" นักวิจัยเขียนว่ามีความจำเป็นเร่งด่วนในการเพิ่มความตระหนักรู้เกี่ยวกับความเสี่ยงที่เกิดจากภัยคุกคามที่เกิดขึ้นจากมลพิษจากตู้คอนเทนเนอร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอุตสาหกรรมการเดินเรือและในหมู่สาธารณชนด้วย พวกเขาเชื่อว่าความเข้าใจมากขึ้นเกี่ยวกับความเสี่ยงจะนำไปสู่การปรับปรุงมาตรฐานอุตสาหกรรม ความร่วมมือระหว่างประเทศ การจัดการการรั่วไหล และการวิจัยทางวิทยาศาสตร์คุณภาพสูง