รู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับเครื่องจักรไฮดรอลิก

แต่การประกอบหมวดยานพาหนะเพื่อส่งพัสดุระหว่างศูนย์กระจายสินค้าหรือขนส่งผู้โดยสารระหว่างสถานีต้องใช้เวลา พาหนะคันแรกที่มาถึงสถานีจะต้องรอให้ผู้อื่นมาปรากฏตัวก่อนจึงจะออกเดินทางได้ทั้งหมด ทำให้เกิดความล่าช้าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ขณะนี้ วิศวกรของ MIT ได้ศึกษาสถานการณ์จำลองการบังคับหมวดยานพาหนะอย่างง่าย และกำหนดวิธีที่ดีที่สุดในการติดตั้งยานพาหนะเพื่อประหยัดเชื้อเพลิงและลดความล่าช้าให้เหลือน้อยที่สุด การวิเคราะห์ของพวกเขาซึ่งนำเสนอในสัปดาห์นี้ที่ International Workshop on the Algorithmic Foundations of Robotics แสดงให้เห็นว่าตารางเวลาที่ค่อนข้างเรียบง่ายและตรงไปตรงมาอาจเป็นแนวทางที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการประหยัดเชื้อเพลิงและลดความล่าช้าให้น้อยที่สุดสำหรับยานยนต์ไร้คนขับ การค้นพบนี้อาจนำไปใช้กับการขนส่งสินค้าทางไกลทั่วไปและแม้แต่บริการร่วมเดินทางด้วย Sertac Karaman รองศาสตราจารย์สาขา Aeronautics and Astronautics รุ่น 1948 Career Development ที่ MIT กล่าวว่า "การแบ่งขบวนรถและรถบรรทุก รวมทั้งฝูงนกและฝูงบิน เป็นปัญหาที่คล้ายคลึงกันในมุมมองของระบบ "ผู้ที่ศึกษาระบบเหล่านี้ดูเฉพาะเมตริกประสิทธิภาพ เช่น ความล่าช้าและปริมาณงาน เราดูเมตริกเดียวกันเหล่านั้น เทียบกับความยั่งยืน เช่น ต้นทุน พลังงาน และผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม งานวิจัยนี้อาจเปลี่ยนทิศทางการขนส่งได้" Karaman เป็นผู้ร่วมเขียนบทความร่วมกับ Aviv Adler นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาจากภาควิชาวิศวกรรมไฟฟ้าและวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ และ David Miculescu นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาจาก Department of Aeronautics and Astronautics ผลักดันผ่านการลาก Karaman กล่าวว่าสำหรับการขับรถบรรทุก โดยเฉพาะในระยะทางไกล เชื้อเพลิงส่วนใหญ่ของรถบรรทุกถูกใช้ไปกับการพยายามเอาชนะการลากตามหลักอากาศพลศาสตร์ ซึ่งก็คือการดันรถบรรทุกฝ่าอากาศรอบๆ ก่อนหน้านี้ นักวิทยาศาสตร์คำนวณว่า หากรถบรรทุกหลายคันขับห่างกันเพียงไม่กี่เมตร โดยขับตามหลังกัน รถบรรทุกที่อยู่ตรงกลางควรได้รับแรงต้านน้อยกว่า ซึ่งจะช่วยประหยัดเชื้อเพลิงได้มากถึง 20 เปอร์เซ็นต์ ในขณะที่รถบรรทุกคันสุดท้ายควรประหยัดน้ำมันได้ 15 เปอร์เซ็นต์ -- น้อยลงเล็กน้อยเนื่องจากกระแสอากาศที่ลากไปด้านหลัง หากมีการเพิ่มยานพาหนะเข้าในพลาทูนมากขึ้น จะสามารถประหยัดพลังงานร่วมกันได้มากขึ้น แต่มีค่าใช้จ่ายในแง่ของเวลาที่ใช้ในการประกอบพลาทูน Karaman และเพื่อนร่วมงานของเขาได้พัฒนาแบบจำลองทางคณิตศาสตร์เพื่อศึกษาผลกระทบของนโยบายการจัดตารางเวลาที่แตกต่างกันต่อการสิ้นเปลืองเชื้อเพลิงและความล่าช้า พวกเขาจำลองสถานการณ์ง่ายๆ ที่ รถบรรทุก หลายคันเดินทางระหว่างสองสถานี โดยมาถึงแต่ละสถานีในเวลาสุ่ม แบบจำลองนี้มีองค์ประกอบหลักสองส่วน: สูตรสำหรับแสดงเวลามาถึงของยานพาหนะ และอีกส่วนสำหรับทำนายการใช้พลังงานของหมวดยานพาหนะ กลุ่มพิจารณาว่าเวลามาถึงและการใช้พลังงานเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรภายใต้นโยบายการกำหนดตารางเวลาทั่วไป 2 นโยบาย ได้แก่ นโยบายตารางเวลา ซึ่งยานพาหนะจะรวมกันและออกจากหมวดตามเวลาที่กำหนด และนโยบายข้อเสนอแนะ ซึ่งยานพาหนะจะรวมกันและออกจากหมวดเฉพาะเมื่อมียานพาหนะจำนวนหนึ่งเท่านั้น ซึ่งเป็นนโยบายที่ Karaman ประสบเป็นครั้งแรกในตุรกี “ฉันเติบโตในตุรกี ซึ่งมีรถโดยสารสาธารณะอยู่ 2 ประเภท คือ รถโดยสารธรรมดาที่ออกตามเวลาที่กำหนด และอีกชุดหนึ่งซึ่งคนขับจะนั่งที่นั่นจนกว่ารถบัสจะเต็มแล้วจึงจะไป” Karaman กล่าว . เมื่อไหร่จะอยู่ เมื่อไหร่จะไป ในการสร้างแบบจำลองการจัดหมวดยานพาหนะ นักวิจัยได้วิเคราะห์สถานการณ์ต่างๆ มากมายภายใต้นโยบายการกำหนดตารางเวลาหลักสองนโยบาย ตัวอย่างเช่น เพื่อประเมินผลของการจัดตารางเวลา พวกเขาสร้างแบบจำลองสถานการณ์ที่หมวดถูกส่งออกไปตามช่วงเวลาปกติ เช่น ทุก ๆ ห้านาที เทียบกับช่วงเวลาที่สลับกันมากขึ้น เช่น ทุก ๆ สามและเจ็ดนาที ภายใต้นโยบายข้อเสนอแนะ พวกเขาเปรียบเทียบสถานการณ์ที่หมวดถูกนำไปใช้เมื่อรถบรรทุกจำนวนหนึ่งมาถึงสถานีหนึ่ง เทียบกับการส่งรถบรรทุกสามคันออกไปในคราวเดียว จากนั้นรถบรรทุกห้าคันออกไปในครั้งต่อไป ในท้ายที่สุด ทีมงานพบว่านโยบายที่ง่ายที่สุดทำให้เกิดความล่าช้าน้อยที่สุดในขณะที่ประหยัดเชื้อเพลิงได้มากที่สุด นั่นคือ ตารางเวลาที่กำหนดเพื่อส่งพลาทูนในช่วงเวลาปกติมีความยั่งยืนและมีประสิทธิภาพมากกว่าตารางที่ส่งในช่วงเวลาที่สลับสับเปลี่ยนกัน ในทำนองเดียวกัน สถานการณ์ป้อนกลับที่รอจำนวนรถบรรทุกเท่ากันก่อนปรับใช้ทุกครั้งนั้นเหมาะสมกว่าสถานการณ์ที่เปลี่ยนจำนวนรถบรรทุกในหมวด โดยรวมแล้ว นโยบายข้อเสนอแนะมีความยั่งยืนมากกว่านโยบายตารางเวลาเพียงเล็กน้อย โดยประหยัดเชื้อเพลิงได้มากกว่า 5 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น "คุณคิดว่าโครงการที่ซับซ้อนกว่านี้จะช่วยประหยัดพลังงานและเวลาได้มากขึ้น" Karaman กล่าว "แต่เราแสดงให้เห็นในหลักฐานที่เป็นทางการว่าในระยะยาว นโยบายที่เรียบง่ายกว่าจะช่วยคุณได้" ก่อนเกม ขณะนี้ Karaman กำลังทำงานร่วมกับบริษัทขนส่งในบราซิลที่สนใจใช้แบบจำลองของกลุ่มเพื่อกำหนดวิธีการปรับใช้หมวดรถบรรทุกเพื่อประหยัดเชื้อเพลิง เขาหวังว่าจะใช้ข้อมูลจากบริษัทเหล่านี้เมื่อรถบรรทุกเข้าสู่ทางหลวงเพื่อคำนวณความล่าช้าและการแลกเปลี่ยนพลังงานด้วยแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ของเขา ในที่สุด เขากล่าวว่า โมเดลอาจแนะนำให้รถบรรทุกวิ่งตามกันในระยะใกล้มากภายในระยะ 3 ถึง 4 เมตร ซึ่งเป็นเรื่องยากสำหรับคนขับในการบำรุงรักษา ในท้ายที่สุด Karaman กล่าวว่า หมวดรถบรรทุกอาจต้องการระบบขับเคลื่อนอัตโนมัติเพื่อเริ่มทำงานในระหว่างการขับขี่ที่ยาวนาน เพื่อให้หมวดอยู่ใกล้กันมากพอเพื่อประหยัดเชื้อเพลิงมากที่สุด "มีการทดลองทดสอบรถบรรทุกอัตโนมัติ [ในยุโรป] แล้ว" Karaman กล่าว "ฉันคิดว่าหมวดรถบรรทุกเป็นสิ่งที่เราอาจเห็นในช่วงต้นของเกม [การขนส่งอัตโนมัติ]" นักวิจัยยังใช้การจำลองของพวกเขากับบริการแชร์รถอัตโนมัติ Karaman มองเห็นระบบรถรับส่งไร้คนขับที่ขนส่งผู้โดยสารระหว่างสถานี ในอัตราและเวลาที่ขึ้นอยู่กับความจุพลังงานของระบบโดยรวมและข้อกำหนดด้านตารางเวลา การจำลองของทีมสามารถกำหนดได้ เช่น จำนวนผู้โดยสารที่เหมาะสมที่สุดต่อรถรับส่ง เพื่อประหยัดเชื้อเพลิงหรือป้องกันรถติด "เราเชื่อว่าท้ายที่สุดแล้วความคิดนี้จะช่วยให้เราสามารถสร้างระบบขนส่งใหม่ ซึ่งต้นทุนการขนส่งจะลดลงอย่างมาก" Karaman กล่าว