เลเซอร์

Dennis Gabor นักวิทยาศาสตร์ชาวฮังการีได้ประดิษฐ์ภาพสามมิติในปี 1948 ซึ่งทำให้เขาได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ในอีก 20 ปีต่อมา (1971) Gabor พิจารณาถึงความเป็นไปได้ในการปรับปรุงกำลังแยกของกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอน โดยเริ่มจากการใช้ลำแสงอิเล็กตรอนเพื่อสร้างโฮโลแกรมของวัตถุ จากนั้นตรวจสอบโฮโลแกรมนี้ด้วยลำแสงที่ต่อเนื่องกัน ดังแสดงในรูปที่ 1 ในระบบดั้งเดิมของ Gabor โฮโลแกรมเป็นบันทึกการแทรกสอดระหว่างแสงที่หักเหโดยวัตถุกับพื้นหลังที่เป็นเส้นตรง สิ่งนี้จะจำกัดกระบวนการโดยอัตโนมัติให้อยู่ในคลาสของออบเจกต์ที่มีพื้นที่โปร่งใสจำนวนมาก (ดูรูปที่ 1A) เมื่อใช้โฮโลแกรมเพื่อสร้างภาพ ภาพแฝดจะถูกสร้างขึ้นดังแสดงในรูปที่ 1B แสงที่เกี่ยวข้องกับภาพเหล่านี้กระจายไปในทิศทางเดียวกัน เลเซอร์ ดังนั้นในระนาบของภาพหนึ่ง แสงจากอีกภาพหนึ่งจึงปรากฏเป็นองค์ประกอบที่ไม่อยู่ในโฟกัส แม้ว่าจะได้ระดับความสอดคล้องกันโดยการโฟกัสแสงผ่านรูเข็มขนาดเล็กมาก เทคนิคนี้ช่วยลดความเข้มของแสงมากเกินไปสำหรับใช้ในโฮโลแกรม ดังนั้นข้อเสนอของ Gabor จึงเป็นเพียงความสนใจทางทฤษฎีเป็นเวลาหลายปี การพัฒนาเลเซอร์ในช่วงต้นทศวรรษ 1960 ทำให้สถานการณ์เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ลำแสงเลเซอร์ไม่เพียงแต่มีความเชื่อมโยงกันในระดับสูงเท่านั้น แต่ยังมีความเข้มสูงอีกด้วย ในปี 1970 วาเลอรี โธมัสได้คิดค้นวิธีส่งภาพสามมิติหรือโฮโลแกรมที่ดูเหมือนจริง ซึ่งนำไปสู่การประดิษฐ์ "เครื่องส่งภาพลวงตา" ซึ่งเธอได้รับสิทธิบัตรในปี 1980