ว่านหางจระเข้

ว่านหางจระเข้ถูกนำมาใช้เพื่อจุดประสงค์ทางการแพทย์ในหลายวัฒนธรรมมาเป็นเวลานับพันปีแล้ว: กรีก อียิปต์ อินเดีย เม็กซิโก ญี่ปุ่น และจีน1 ราชินีแห่งอียิปต์ เนเฟอร์ติติ และคลีโอพัตราใช้ว่านหางจระเข้เป็นส่วนหนึ่งของการดูแลความงามตามปกติ Alexander the Great และ Christopher Columbus ใช้มันเพื่อรักษาบาดแผลของทหาร การอ้างอิงถึง ว่านหางจระเข้ ในภาษาอังกฤษครั้งแรกคือการแปลโดย John Goodyew ในหนังสือทางการแพทย์ De Materia Medica ของ Dioscorides ในปี ค.ศ. 16552 ในช่วงต้นทศวรรษ 1800 ว่านหางจระเข้ถูกใช้เป็นยาระบายในสหรัฐอเมริกา แต่ในช่วงกลาง- ทศวรรษที่ 1930 จุดเปลี่ยนเกิดขึ้นเมื่อประสบความสำเร็จในการใช้รักษาผิวหนังอักเสบจากรังสีที่เรื้อรังและรุนแรง