ใบชา

ในปี พ.ศ. 2367 ต้นชาถูกค้นพบบนเนินเขาตามแนวชายแดนระหว่างพม่ากับรัฐอัสสัมของอินเดีย ชาวอังกฤษนำวัฒนธรรมชาเข้ามาในอินเดียในปี พ.ศ. 2379 และเข้าสู่ประเทศซีลอน (ศรีลังกา) ในปี พ.ศ. 2410 ในตอนแรกพวกเขาใช้เมล็ดพันธุ์จากประเทศจีน แต่ภายหลังมีการใช้เมล็ดพันธุ์จากโรงงานในรัฐอัสสัมบริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ดำเนินการจัดส่งชาจีนไปยังยุโรปเป็นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1610 ในปี ค.ศ. 1669 บริษัทอินเดียตะวันออกของอังกฤษได้นำชาจีนจากท่าเรือในชวาไปยังตลาดลอนดอน ต่อมา ใบชา ที่ปลูกในที่ดินของอังกฤษในอินเดียและซีลอนได้มาถึง Mincing Lane ซึ่งเป็นศูนย์กลางการค้าชาในลอนดอน ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 การปลูกชาได้แพร่หลายไปยังรัสเซีย จอร์เจีย สุมาตรา และอิหร่าน และขยายไปยังประเทศที่ไม่ใช่เอเชีย เช่น นาตาล มาลาวี ยูกันดา เคนยา คองโก แทนซาเนีย และโมซัมบิกในแอฟริกา ไปจนถึงอาร์เจนตินา บราซิล เปรูในอเมริกาใต้ และควีนส์แลนด์ในออสเตรเลีย