'บาร์โค้ด' ตามธรรมชาติช่วยให้เราจดจำใบหน้าได้

ใบหน้าของเรามี 'บาร์โค้ด' ของข้อมูลที่ช่วยให้เราจดจำผู้คนได้ และอาจมีความหมายในการปรับปรุงซอฟต์แวร์จดจำใบหน้า จากการศึกษาที่เขียนโดย Dr. Steven Dakin จาก UCL Institute of Ophthalmology ซึ่งตีพิมพ์ในวารสาร Journal of Vision เมื่อวันที่ 4 เมษายนใบหน้ามีความสามารถเฉพาะตัวในการถ่ายทอดข้อมูลที่หลากหลายเกี่ยวกับผู้คน รวมถึงเพศ อายุ คิ้ว และอารมณ์ของพวกเขา สำหรับสัตว์สังคม เช่น มนุษย์ ความสามารถในการระบุตำแหน่งใบหน้าเป็นสิ่งสำคัญ เนื่องจากเป็นจุดที่ทำให้เรารับรู้สัญญาณหลายอย่างสำหรับการมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคม แม้ว่าการจดจำใบหน้าของบุคคลนั้นเป็นกระบวนการที่ซับซ้อน แต่ขั้นตอนแรกในการประมวลผลข้อมูลภาพในสมองนั้นถือเป็นพื้นฐานมากกว่าและต้องอาศัยการวางแนวของลักษณะต่างๆ เช่น เส้น โดยการดัดแปลงภาพใบหน้าของคนดัง เช่น Chris Martin จาก Coldplay (บังเอิญเป็นศิษย์เก่า UCL Greek & Latin) และนักแสดง George Clooney, Dr Dakin และศาสตราจารย์ Roger Watt จาก University of Stirling แสดงให้เห็นว่าข้อมูลเกือบทั้งหมดที่เราต้องใช้ในการจดจำใบหน้า มีอยู่ในเส้นแนวนอน เช่น เส้นคิ้ว ดวงตา และริมฝีปาก การวิเคราะห์เพิ่มเติมพบว่าคุณสมบัติเหล่านี้สามารถทำให้ง่ายขึ้นเป็นเส้นข้อมูลขาวดำ หรืออีกนัยหนึ่งคือบาร์โค้ด “ผิวหนังที่เผยอบนหน้าผากและแก้มของเรามีแนวโน้มที่จะมันวาว ในขณะที่คิ้วและริมฝีปากของเรา และเงาที่ทอดในเบ้าตาและใต้จมูกมักจะเข้มขึ้น” ดร. ดากินกล่าว "แถบข้อมูลแนวนอนที่เกิดขึ้นนั้นชวนให้นึกถึงบาร์โค้ดของซูเปอร์มาร์เก็ต" บาร์โค้ดในซูเปอร์มาร์เก็ตได้รับการพัฒนาขึ้นเพื่อเป็นวิธีการให้ข้อมูลที่มีประสิทธิภาพ: เส้นตรงที่มีมิติเดียวนั้นง่ายต่อการประมวลผลมากกว่าอักขระสองมิติอย่างเช่นตัวเลข ในทำนองเดียวกัน ใบหน้าของเราอาจมีการพัฒนาเพื่อให้เราสามารถถ่ายทอดข้อมูลที่จำเป็นในการจดจำใบหน้าได้อย่างมีประสิทธิภาพ นักวิจัยวิเคราะห์ภาพธรรมชาติต่างๆ เช่น ดอกไม้และทิวทัศน์ และพบว่าใบหน้ามีลักษณะเฉพาะในการถ่ายทอดข้อมูลที่เป็นประโยชน์ทั้งหมดในรูปแบบแถบแนวนอน รูปแบบบาร์โค้ดมีข้อดีหลายประการ: สามารถจดจำได้อย่างมีประสิทธิภาพโดยส่วนที่มองเห็นของสมอง ง่ายต่อการค้นหาในฉากที่ซับซ้อน และดูเหมือนจะทนต่อการเปลี่ยนแปลงของลักษณะโดยรวมของใบหน้า ดร. Dakin เชื่อว่างานวิจัยนี้อาจมีความเกี่ยวข้องกับการปรับปรุงซอฟต์แวร์จดจำใบหน้า เช่น สำหรับการใช้งานที่สนามบิน ซึ่งตำรวจอาจต้องค้นหาผู้ต้องสงสัยในฝูงชนด้วยกล้องวงจรปิด ความสามารถของซอฟต์แวร์ดังกล่าวในการจดจำบุคคลนั้นได้รับการปรับปรุงอย่างมากมาย แต่ก็ยังทำได้ไม่ดีในขั้นตอนแรก: การระบุตำแหน่งใบหน้าในฉากที่ซับซ้อน “เพื่อปรับปรุงซอฟต์แวร์การจดจำใบหน้า เราต้องมองไปทางชีววิทยาและดูว่าเราได้แก้ไขปัญหานี้อย่างไร” ดร. ดากินกล่าว “ถ้าเรากำลังมองหาภาพที่เหมือนบาร์โค้ดเพื่อบอกเราว่า 'นี่คือใบหน้า' ซอฟต์แวร์ก็ได้รับการพัฒนาเพื่อเลียนแบบทักษะนี้” การวิจัยอาจช่วยอธิบายความสามารถของเราในการเห็นใบหน้าที่ไม่มีตัวตน เช่น ในก้อนเมฆหรือในเปลวไฟ “ใบหน้าของเราค่อนข้างสมมาตร และสมมาตรนี้เองที่สร้างรูปแบบแนวนอน” ดร. ดากินอธิบาย "ความสมมาตรเฉพาะที่อาจเกิดขึ้นได้ในปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ เช่น ไฟไหม้ และอาจเป็นไปได้ว่าสมองของเราจดจำบาร์โค้ดได้เมื่อใบหน้าไม่ได้อยู่ตรงนั้นจริงๆ"