ปัจจัยเสี่ยงของไข้หวัดใหญ่

ปัจจัยที่อาจเพิ่มความเสี่ยงต่อการเป็นไข้หวัดหรือภาวะแทรกซ้อน ได้แก่: อายุ. ไข้หวัดใหญ่ตามฤดูกาลมีแนวโน้มที่จะให้ผลลัพธ์ที่แย่กว่าในเด็กอายุต่ำกว่า 2 ปี และผู้ใหญ่ที่มีอายุมากกว่า 65 ปี สภาพความเป็นอยู่หรือการทำงาน ผู้ที่อาศัยหรือทำงานในสิ่งอำนวยความสะดวกร่วมกับผู้อยู่อาศัยอื่น ๆ เช่น บ้านพักคนชราหรือค่ายทหาร มีแนวโน้มที่จะพัฒนา ไข้หวัดใหญ่ ผู้ที่อยู่ในโรงพยาบาลก็มีความเสี่ยงสูงเช่นกัน ระบบภูมิคุ้มกันอ่อนแอ การรักษามะเร็ง ยาป้องกันการปฏิเสธ การใช้สเตียรอยด์ในระยะยาว การปลูกถ่ายอวัยวะ มะเร็งเม็ดเลือด หรือเอชไอวี/เอดส์อาจทำให้ระบบภูมิคุ้มกันอ่อนแอลงได้ วิธีนี้จะทำให้เป็นหวัดได้ง่ายขึ้นและอาจเพิ่มความเสี่ยงต่อการเกิดภาวะแทรกซ้อน โรคเรื้อรัง. ภาวะเรื้อรังอาจเพิ่มความเสี่ยงต่อการเกิดโรคแทรกซ้อนจากไข้หวัดใหญ่ ตัวอย่าง ได้แก่ โรคหอบหืดและโรคปอดอื่นๆ โรคเบาหวาน โรคหัวใจ โรคระบบประสาท ความผิดปกติของการเผาผลาญ ปัญหาเกี่ยวกับทางเดินหายใจ และโรคไต ตับหรือเลือด แข่ง. ชาวอเมริกันอินเดียนหรือชาวอะแลสกาอาจมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นจากภาวะแทรกซ้อนของไข้หวัดใหญ่ การใช้แอสไพรินที่มีอายุต่ำกว่า 19 ปี ผู้ที่อายุน้อยกว่า 19 ปีและได้รับการรักษาด้วยแอสไพรินเป็นเวลานานมีความเสี่ยงที่จะเป็นโรค Reye's หากติดเชื้อไข้หวัดใหญ่ การตั้งครรภ์ สตรีมีครรภ์มีแนวโน้มที่จะเกิดโรคแทรกซ้อนจากไข้หวัดใหญ่ โดยเฉพาะในไตรมาสที่ 2 และ 3 ความเสี่ยงนี้จะดำเนินต่อไปอีกสองสัปดาห์หลังจากทารกเกิด โรคอ้วน ผู้ที่มีดัชนีมวลกาย (BMI) ตั้งแต่ 40 ขึ้นไปจะมีความเสี่ยงต่อภาวะแทรกซ้อนจากไข้หวัดมากขึ้น